Οι αυλακώσεις μήκους 2 χλμ που υπάρχουν στον κρατήρα Russell στον Αρη
και τις οποίες κατέγραψε ο δορυφόρος MRO είναι προϊόν της πτώσης μεγάλων
κομματιών ξηρού πάγου από την κορυφή του
Πασαντίνα, Καλιφόρνιαα
Νέα μελέτη υποδεικνύει τον ξηρό
πάγο (παγωμένο διοξείδιο του άνθρακα) ως υπεύθυνο για τη δημιουργία των
εντυπωσιακών αυλακώσεων που υπάρχουν σε ορισμένους αμμόλοφους και
κρατήρες στον Αρη. Ο στόλος των δορυφόρων που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον Αρη έχει
στείλει τα τελευταία χρόνια φωτογραφίες από κρατήρες και μεγάλους
αμμόλοφους οι πλαγιές των οποίων είναι «σκαμμένες» από βαθιές
αυλακώσεις.Οι αυλακώσεις αυτές ξεκινούν από την κορυφή του κρατήρα και
φτάνουν στον πυθμένα του. Οι επιστήμονες δεν είχαν καταφέρει μέχρι
σήμερα να εξηγήσουν την ύπαρξή τους...
Σύμφωνα με τους ερευνητές, κάποια κομμάτια ξηρού πάγου αποσπώνται
και, αν βρίσκονται πάνω σε αμμόλοφους ή στο χείλος κρατήρων, αρχίζουν να
κυλούν δημιουργώντας τις αυλακώσεις. Οι αυλακώσεις που δημιουργούνται
από ξηρό πάγο δεν αφήνουν ίχνη παρόμοια με εκείνα που αφήνουν τα αυλάκια
που δημιουργεί το νερό. Το νερό που ρέει σε μια πλαγιά όταν φτάσει σε
επίπεδη επιφάνεια θα δημιουργήσει σωρούς ιζημάτων που υποδεικνύουν την
παρουσία του. Ο ξηρός πάγος αντίθετα δεν δημιουργεί το ίδιο φαινόμενο,
καθώς κυλά επάνω σε «μαξιλάρι» από αέρο διοξείδιο του άνθρακος και δεν
συμπαρασύρει υλικά.
Οι ερευνητές σημειώνουν πάντως ότι δεν είναι υπεύθυνος ο ξηρός πάγος
για όλες τις αυλακώσεις που υπάρχουν στον Αρη αλλά πολλές άλλες
γεωλογικές διεργασίες. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Icarus»
www.tovima.gr