ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΤΟΥΣ

¨...Η θέση και η ταχύτητα ενός μικροσκοπικού σωματιδίου δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα γνωστές με απόλυτη ακρίβεια....Όμως το πραγματικό περιεχόμενο της αρχής της αβεβαιότητας αναδεικνύεται αν την εφαρμόσουμε σε ένα σωματίδιο παγιδευμένο σε μια μικροσκοπική περιοχή, οπότε η θέση του είναι γνωστή με περιθώριο λάθους, δηλαδή απροσδιοριστία, όση και η διάσταση της φυλακής του. Εφόσον η απροσδιοριστία στη θέση του θα είναι πολύ μικρή, η απροσδιοριστία στην ταχύτητά του θα είναι πολύ μεγάλη, οπότε και η ταχύτητά του η ίδια θα είναι μεγάλη κατά μέσο όρο. Οδηγούμαστε έτσι στο εξής εντυπωσιακό- και πολύ βαθύ - συμπέρασμα: όσο πιο μικροσκοπική είναι η φυλακή στην οποία είναι κλεισμένο ένα σωματίδιο, τόσο μεγαλύτερη είναι η ταχύτητά του κατά μέσο όρο, άρα τόσο μεγαλύτερη και η κινητική ενέργεια που υποχρεούται να έχει... Η πιο μικροσκοπική φυλακή που υπάρχει στη φύση είναι ο ατομικός πυρήνας. Τι περιμένουμε λοιπόν να κάνουν οι έγκλειστοί του, δηλαδή τα πρωτόνια και τα νετρόνια που βρίσκονται στο εσωτερικό του; Σύμφωνα με τα παραπάνω, θα έχουν τεράστιες κινητικές ενέργειες ακριβώς επειδή είναι παγιδευμένα σε μια τόσο μικροσκοπική περιοχή. Ο πυρήνας είναι γίγαντας ενέργειας ακριβώς επειδή είναι νάνος μεγέθους...¨
¨ Το φάντασμα της όπερας¨, Στέφανος Τραχανάς, καθηγητής Φυσικού Τμήματος Παν. Κρήτης
Αφιέρωμα στην αρχή της απροσδιοριστίας ή αρχή της αβεβαιότητας του Heisenberg η οποία ανακαλύφθηκε το 1927 και ...κρύβεται πίσω από όλες τις βασικές φυσικές προυποθέσεις που επιτρέπουν στο σύμπαν να φτάσει έως την αυτογνωσία!

Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2012

Η ζωή σε υψηλή ανάλυση: Ηλεκτρονικό μικροσκόπιο απαθανατίζει τη διπλή έλικα του DNA

Η διπλή έλικα του DNA διακρίνεται καθαρά στις ηλεκτρονιογραφίες  
 
Ουάσινγκτον
Πολλά έχουν αλλάξει από τη δεκαετία του 1950, όταν οι επιστήμονες προσδιόρισαν έμμεσα τη δομή του DNA χρησιμοποιώντας ακτίνες Χ και περίπλοκα μαθηματικά. Τώρα, Ιταλοί ερευνητές παρουσιάζουν το πρώτο άμεσο πορτρέτο της διπλής έλικας σε ηλεκτρονικό μικροσκόπιο σάρωσης. Τα σύγχρονα ηλεκτρονικά μικροσκόπια μπορούν μεν να διακρίνουν μεμονωμένα βιομόρια, ωστόσο είναι δύσκολο να προετοιμάσει κανείς τα δείγματα αρκετά προσεκτικά ώστε να είναι δυνατή η απεικόνισή τους. Ο Ένζο ντι Φαμπρότσιο και οι συνεργάτες του στο Πανεπιστήμιο της Γένοβας ξεπέρασαν τα εμπόδια εφαρμόζοντας ένα νέο τρικ: χρησιμοποίησαν ως πρώτη ύλη ένα υδατικό διάλυμα μορίων DNA, στο οποίο εμβάπτισαν μια επιφάνεια από πυρίτιο πάνω στην οποία υπήρχαν τρύπες και προεξοχές μήκους μερικών νανομέτρων...
Οι νανοπροεξοχές είχαν σχεδιαστεί προσεκτικά ώστε να είναι εξαιρετικά υδρόφοβες ώστε να προκαλέσουν την ταχεία εξάτμιση του νερού, αφήνοντας πίσω τεντωμένες ίνες DNA.

 Μια ίνα DNA διακρίνεται τεντωμένη ανάμεσα σε δύο νανοπροεξοχές
 Στη συνέχεια, το δείγμα τοποθετήθηκε στο ηλεκτρονικό μικροσκόπιο έτσι ώστε η δέσμη ηλεκτρονίων να φτάνει μέχρι τις ίνες DNA αφού πρώτα περάσει μέσα από τις τρύπες της επιφάνειας.

Το αποτέλεσμα είναι μια ηλεκτρονιογραφία στην η διπλή έλικα του DNA διακρίνεται σαν ένα είδος μικροσκοπικού τιρμπουσόν.

Στην πραγματικότητα, όμως, η ίνα που διακρίνεται στις εικόνες δεν είναι ένα μεμονωμένο μόριο, αλλά έξι διαφορετικά μόρια DNA τυλιγμένα γύρω από ένα έβδομο μόριο που βρίσκεται στο κέντρο. Όπως εξηγούν οι ερευνητές στην επιθεώρηση Nano Letters, η διάταξη αυτή εμποδίζει τα ηλεκτρόνια υψηλής ενέργειας να σπάσουν τη διπλή έλικα του DNA.

Πιστεύουν πάντως ότι η μέθοδος μπορεί να βελτιωθεί ώστε να απαθανατίζει το DNA με ηλεκτρόνια μικρότερης ενέργειας. Αυτό θα άνοιγε το δρόμο για την απεικόνιση μεμονωμένων μορίων, ή ακόμα και μεμονωμένων βάσεων στο μόριο του DNA.
Newsroom ΔΟΛ, www.in.gr