ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΤΟΥΣ

¨...Η θέση και η ταχύτητα ενός μικροσκοπικού σωματιδίου δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα γνωστές με απόλυτη ακρίβεια....Όμως το πραγματικό περιεχόμενο της αρχής της αβεβαιότητας αναδεικνύεται αν την εφαρμόσουμε σε ένα σωματίδιο παγιδευμένο σε μια μικροσκοπική περιοχή, οπότε η θέση του είναι γνωστή με περιθώριο λάθους, δηλαδή απροσδιοριστία, όση και η διάσταση της φυλακής του. Εφόσον η απροσδιοριστία στη θέση του θα είναι πολύ μικρή, η απροσδιοριστία στην ταχύτητά του θα είναι πολύ μεγάλη, οπότε και η ταχύτητά του η ίδια θα είναι μεγάλη κατά μέσο όρο. Οδηγούμαστε έτσι στο εξής εντυπωσιακό- και πολύ βαθύ - συμπέρασμα: όσο πιο μικροσκοπική είναι η φυλακή στην οποία είναι κλεισμένο ένα σωματίδιο, τόσο μεγαλύτερη είναι η ταχύτητά του κατά μέσο όρο, άρα τόσο μεγαλύτερη και η κινητική ενέργεια που υποχρεούται να έχει... Η πιο μικροσκοπική φυλακή που υπάρχει στη φύση είναι ο ατομικός πυρήνας. Τι περιμένουμε λοιπόν να κάνουν οι έγκλειστοί του, δηλαδή τα πρωτόνια και τα νετρόνια που βρίσκονται στο εσωτερικό του; Σύμφωνα με τα παραπάνω, θα έχουν τεράστιες κινητικές ενέργειες ακριβώς επειδή είναι παγιδευμένα σε μια τόσο μικροσκοπική περιοχή. Ο πυρήνας είναι γίγαντας ενέργειας ακριβώς επειδή είναι νάνος μεγέθους...¨
¨ Το φάντασμα της όπερας¨, Στέφανος Τραχανάς, καθηγητής Φυσικού Τμήματος Παν. Κρήτης
Αφιέρωμα στην αρχή της απροσδιοριστίας ή αρχή της αβεβαιότητας του Heisenberg η οποία ανακαλύφθηκε το 1927 και ...κρύβεται πίσω από όλες τις βασικές φυσικές προυποθέσεις που επιτρέπουν στο σύμπαν να φτάσει έως την αυτογνωσία!

Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012

Οι πρώτες εικόνες ατόμων που κινούνται μέσα σε μόριο

Λονδίνο 
Χρησιμοποιώντας μια νέα τεχνική απεικόνισης που λειτουργεί σε εξαιρετικά μεγάλες ταχύτητες, Αμερικανοί ερευνητές απαθανάτισαν για πρώτη φορά την κίνηση των ατόμων μέσα σε απλά μόρια οξυγόνου και αζώτου. Στο μέλλον ελπίζουν μάλιστα να αξιοποιήσουν την τεχνολογία για τη μελέτη της συμπεριφοράς των ατόμων μέσα σε μόρια φαρμάκων. Το πείραμα, που παρουσιάζεται την Πέμπτη στο περιοδικό Nature, βασίστηκε σε ένα λέιζερ που εκπέμπει παλμούς φωτός εξαιρετικά μικρής διάρκειας, ακριβώς 50 femtosecond (τετράκις εκατομμυριοστά του δευτερολέπτου)...
Ο παλμός αυτός προκάλεσε την απόσπαση ενός μεμονωμένου ηλεκτρονίου από την εξωτερική στοιβάδα του μορίου, το οποίο αμέσως μετά επανήλθε στη θέση του. Στο χρονικό διάστημα που χρειάστηκε για να επανέλθει, όμως, οι πυρήνες των ατόμων του μορίου πρόλαβαν να κινηθούν, έστω και ελάχιστα.
«Φλας» ηλεκτρονίου απαθανατίζει τον χορό των ατόμων
Κατά κάποιο τρόπο, οι ερευνητές του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Οχάιο χρησιμοποίησαν το ηλεκτρόνιο ως «φλας» για να καταγράψουν τη μετατόπιση των ατόμων.
Ουσιαστικά, αξιοποίησαν τη διττή φύση του ηλεκτρονίου, το οποίο συμπεριφέρεται ταυτόχρονα τόσο ως σωματίδιο όσο και ως κύμα -ακριβώς όπως το φως. Όταν το εκδιωχθέν ηλεκτρόνιο «έπεσε» πίσω στην αρχική του θέση, το κύμα του σκεδάστηκε καθώς πέρασε μέσα από τα άτομα, περίπου όπως ένα κύμα που διαδίδεται στην επιφάνεια μιας λίμνης σκεδάζεται από τα αντικείμενα που μπορεί να συναντήσει στην πορεία του.
Η καταγραφή του κύματος και των μοτίβων σκέδασης που σχημάτισε επέτρεψε στους ερευνητές να αναπαράγουν το μέγεθος και το σχήμα των μορίων, δηλαδή τις θέσεις των ατομικών πυρήνων στο μόριο.
«Στη διάρκεια αυτών των πειραμάτων, συνειδητοποιήσαμε ότι, ρυθμίζοντας το λέιζερ, μπορούμε να ελέγξουμε την κβαντική τροχιά του ηλεκτρονίου όταν επιστρέφει στο μόριο» αναφέρει ο καθηγητής Φυσικής Λούι ΝτιΜάουρο, επικεφαλής της μελέτης.
«Το επόμενο βήμα», προσθέτει, «είναι να προσπαθήσουμε να καθοδηγήσουμε το ηλεκτρόνιο με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορέσουμε να ελέγξουμε μια χημική αντίδραση».
Τα πειράματα έχουν πραγματοποιηθεί μέχρι στιγμής με δύο πολύ απλά μόρια, μόρια οξυγόνου (O2) και μόρια αζώτου (Ν2). Οι ερευνητές, όμως, ελπίζουν ότι στο μέλλον θα μπορέσουν να παρακολουθήσουν τους ατομικούς πυρήνες σε μεγάλα μόρια, όπως τα βιολογικά μόρια και τα φάρμακα.
Όπως παραδέχεται ο ΝτιΜάουρο, «το να κοιτάζει κανείς δύο άτομα απέχει πολύ από τα να μελετά ένα πιο ενδιαφέροντα μόρια όπως οι πρωτεΐνες».
ΒΗΜΑ SCIENCE