ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΤΟΥΣ

¨...Η θέση και η ταχύτητα ενός μικροσκοπικού σωματιδίου δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα γνωστές με απόλυτη ακρίβεια....Όμως το πραγματικό περιεχόμενο της αρχής της αβεβαιότητας αναδεικνύεται αν την εφαρμόσουμε σε ένα σωματίδιο παγιδευμένο σε μια μικροσκοπική περιοχή, οπότε η θέση του είναι γνωστή με περιθώριο λάθους, δηλαδή απροσδιοριστία, όση και η διάσταση της φυλακής του. Εφόσον η απροσδιοριστία στη θέση του θα είναι πολύ μικρή, η απροσδιοριστία στην ταχύτητά του θα είναι πολύ μεγάλη, οπότε και η ταχύτητά του η ίδια θα είναι μεγάλη κατά μέσο όρο. Οδηγούμαστε έτσι στο εξής εντυπωσιακό- και πολύ βαθύ - συμπέρασμα: όσο πιο μικροσκοπική είναι η φυλακή στην οποία είναι κλεισμένο ένα σωματίδιο, τόσο μεγαλύτερη είναι η ταχύτητά του κατά μέσο όρο, άρα τόσο μεγαλύτερη και η κινητική ενέργεια που υποχρεούται να έχει... Η πιο μικροσκοπική φυλακή που υπάρχει στη φύση είναι ο ατομικός πυρήνας. Τι περιμένουμε λοιπόν να κάνουν οι έγκλειστοί του, δηλαδή τα πρωτόνια και τα νετρόνια που βρίσκονται στο εσωτερικό του; Σύμφωνα με τα παραπάνω, θα έχουν τεράστιες κινητικές ενέργειες ακριβώς επειδή είναι παγιδευμένα σε μια τόσο μικροσκοπική περιοχή. Ο πυρήνας είναι γίγαντας ενέργειας ακριβώς επειδή είναι νάνος μεγέθους...¨
¨ Το φάντασμα της όπερας¨, Στέφανος Τραχανάς, καθηγητής Φυσικού Τμήματος Παν. Κρήτης
Αφιέρωμα στην αρχή της απροσδιοριστίας ή αρχή της αβεβαιότητας του Heisenberg η οποία ανακαλύφθηκε το 1927 και ...κρύβεται πίσω από όλες τις βασικές φυσικές προυποθέσεις που επιτρέπουν στο σύμπαν να φτάσει έως την αυτογνωσία!

Σάββατο 10 Μαρτίου 2012

Βρέθηκε απολίθωμα που θεωρείται ως ο αρχαιότερος οργανισμός με σκελετό

Μια ομάδα Αμερικανών και Αυστραλών επιστημόνων, ανακάλυψε στην Αυστραλία το απολίθωμα ενός ζώου που φαίνεται να είναι ο αρχαιότερος γνωστός οργανισμός στη Γη, ο οποίος είχε σκελετό. Ονομάζεται Coronacollina acula και εκτιμάται ότι ζούσε πριν από 560 έως 550 εκατ. χρόνια, στη λεγόμενη Εδιακάρια περίοδο, πριν καν συμβεί η «έκρηξη» των ζωικών ειδών στην Κάμβρια περίοδο...
Η Εδιακάρια περίοδος, που έχει πάρει το όνομα των λόφων Εδιακάρα στη Νότια Αυστραλία, εκτείνεται πριν από 630 έως 542 εκατ. χρόνια, ενώ η Κάμβρια περίοδος πριν από 542 έως 488 εκατ. χρόνια. Μέχρι να εμφανιστεί η Κάμβρια περίοδος, οι επιστήμονες πίστευαν ότι όλα τα ζώα που υπήρχαν -και δεν ήσαν πολλά- είχαν μόνο μαλακά μέρη και καθόλου σκελετό.
Όμως οι ερευνητές, με επικεφαλής την καθηγήτρια γεωλογίας του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια Μέρι Ντρόζερ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεωλογίας «Geology», βρήκαν ένα οργανισμό στην Εδιακάρια που είχε ήδη διαμορφώσει ορισμένα σκληρά μέρη ενός αρχέγονου σκελετού, αποτελώντας έτσι ένα προάγγελο για τα κατοπινά ζώα με τους εξελιγμένους σκελετούς που εμφανίστηκαν μαζικά πια στην Κάμβρια περίοδο.
Στην ουσία, κατά τους ερευνητές, από άποψη σωματικής μορφολογίας, η Coronacollina acula αποτελεί ένα συνδετικό κρίκο, ανάμεσα στις δύο αυτές γεωλογικές περιόδους. Φαίνεται πλέον, πως δεν ήταν τόσο απότομη η εμφάνιση σκληρών μερών στα ζώα του Κάμβριου, αλλά μεσολάβησαν διαδοχικοί κρίκοι στην εξελικτική αλυσίδα, οι οποίοι ως τώρα δεν είχαν βρεθεί σε ικανοποιητικό βαθμό.
Το ύψος του οργανισμού αυτού, που ζούσε στο βυθό της θάλασσας και μοιάζει κάπως με σπόγγο, εκτιμάται ότι ήταν το πολύ πέντε εκατοστά. Είχε σχήμα δαχτυλήθρας από την οποία προεξείχαν τουλάχιστον τέσσερες «βελόνες» μήκους 20 έως 40 εκατοστών. Κατά πάσα πιθανότητα δεν μπορούσε να κινηθεί, ενώ παραμένει άγνωστος ο τρόπος αναπαραγωγής του. Φαίνεται πως χρησιμοποιούσε τα σκληρά μέρη του σκελετού του για καλύτερη στήριξη. Όμως αυτά τα μέρη ήσαν εύθραυστα και μετά το θάνατο του ζώου εύκολα διαλύονταν.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΜΠΕ