Χρησιμοποιώντας τα διαστημικά τηλεσκόπια της NASA που βρίσκονται μόνιμα στραμμένα προς τον Ήλιο, αμερικανοί αστρονόμοι μπόρεσαν για πρώτη φορά να παρακολουθήσουν έναν κομήτη την ώρα που εξαερωνόταν πέφτοντας με ταχύτητα στην ατμόσφαιρα του άστρου. Οι παρατηρήσεις τους, που δημοσιεύονται την Παρασκευή στο περιοδικό Science, θα μπορούσαν να αποκαλύψουν νέα στοιχεία για τη σύσταση όχι μόνο των κομητών, αλλά και του ηλιακού στέμματος, όπως ονομάζεται η διάπυρη ατμόσφαιρα του Ήλιου...
Με ιλιγγιώδη ταχύτητα
Στις 6 Ιουλίου 2011, το Παρατηρητήριο Ηλιακής Δυναμικής (SDO) της NASA κατέγραψε τις τελευταίες στιγμές του κομήτη C/2011 N3, ο οποίος πλησίαζε το στέμμα με ταχύτητα 2,1 εκατομμυρίων χιλιομέτρων την ώρα.
«Ο κομήτης διείσδυσε σε απόσταση 1,046 ηλιακών ακτίνων (~100.000 χιλιόμετρα) από την ηλιακή επιφάνεια πριν εξαφανιστεί το σήμα του», γράφουν οι ερευνητές. Μετρώντας την επιβράδυνση της κόμης του C/2011 N3, λόγω της αλληλεπίδρασης με το στεμματικό υλικό, οι αστρονόμοι υπολογίζουν ότι ο κομήτης έχασε το σύνολο της μάζας του στα τελευταία δέκα λεπτά της τρελής πορείας του.
Οι υπολογισμοί υποδεικνύουν ότι ο κομήτης είχε διάμετρο γύρω στα 50 μέτρα και βάρος περίπου 60.000 τόνους.
Μικρό ουράνιο σώμα, εντυπωσιακός θάνατος
«Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι ένα τόσο μικρό σώμα έλαμπε αρκετά έντονα ώστε να γίνει ορατό μέσα στην εκτυφλωτική λάμψη του ηλιακού στέμματος», σχολίασε ο o Κάρελ Σρίχβερ, αστροφυσικός του Κέντρου Προηγμένης Τεχνολογίας της Lockheed Martin και επικεφαλής της μελέτης.
Ο C/2011 N3 πιστεύεται ότι ήταν μέλος της οικογένειας κομητών Kreutz, οι οποίοι περνούν τακτικά σε σχετικά μικρή απόσταση από τον Ήλιο.
Οι περίπου 1.500 κομήτες αυτής της οικογένειας πιστεύεται ότι προέρχονται από έναν μεγαλύτερο κομήτη, με διάμετρο 20 έως 100 χιλιόμετρα, ο οποίος διαλύθηκε πριν από περίπου 2.500 χρόνια.
Η συμπεριφορά των κομητών την ώρα που χάνονται στον Ήλιο, είπε ο δρ Σρίχβερ, θα μπορούσε να αποκαλύψει νέα στοιχεία για τα ανώτερα στρώματα του ηλιακού στέμματος, το οποίο είναι δύσκολο να παρατηρηθεί λόγω της εκτυφλωτικής ακτινοβολίας των υποκείμενων στρωμάτων.
Θα μπορούσε επίσης να αποκαλύψει νέα στοιχεία για τη σύσταση των κομητών, οι οποίοι πιστεύεται ότι αποτελούνται κυρίως από σκόνη και πάγους και είναι αρχέγονα κατάλοιπα από το σχηματισμό του Ηλιακού Συστήματος.
ΒΗΜΑ SCIENCE
