Οι ιστοί της καρδιάς παρουσιάζουν εξαιρετικά χαρακτηριστικά: είναι
ηλεκτρικά αγώγιμοι, ανθεκτικοί και μπορούν να διατηρούν έναν δυνατό,
σταθερό χτύπο. Όλες αυτές είναι ιδιότητες που είναι πολύ χρήσιμες, αλλά
είναι δύσκολο να αναπαραχθούν τεχνητά. Ωστόσο, σύμφωνα με το MIT
Technology Review, ένα υβριδικό υλικό- τζελ έχει αναπτυχθεί, το οποίο
«μιμείται» τον καρδιακό ιστό με μεγάλη ακρίβεια, κάτι που ενδεχομένως να
οδηγήσει στην ανάπτυξη «βιονικών» ιστών. Τους ιστούς αυτούς έχει αναπτύξει ο Αλί Χαντεμχοσεϊνί, καθηγητής της
Harvard- MIT Division of Health Sciences and Technology (Κέμπριτζ,
Μασαχουσέτη), και η ομάδα του, και θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως
μύες για «βιολογικές μηχανές»: την πραγμάτωση του όρου της «συνθετικής
βιολογίας», δηλαδή κινούμενους, προγραμματίσιμους ζωντανούς ιστούς, οι
οποίοι θα διαθέτουν ιδιότητες που μέχρι τώρα αποτελούσαν «μονοπώλιο» της
βιολογίας και δεν μπορούν να μιμηθούν τα υλικά που χρησιμοποιούνται στη
«συμβατική» ρομποτική...
Μετά από δοκιμές με έκθεση σε χημικές ουσίες, διαπιστώθηκε πως ο
βιονικός ιστός είναι επίσης αρκετά ανθεκτικός. Σημαντική προϋπόθεση
βέβαια για να μπορέσουν να χρησιμοποιηθούν στο ανθρώπινο σώμα τέτοιου
μύες θα είναι οι νανοσωλήνες άνθρακα να μην αποδειχτούν τοξικοί για το
σώμα- ειδικά από τη στιγμή που δεν είναι βιοδιασπώμενοι, οπότε θα
παραμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Σε πρώτο επίπεδο, ωστόσο, ο Χαντεμχοσεϊνί αναφέρει πως το συγκεκριμένο
υλικό θα χρησιμοποιηθεί σε βιολογικές μηχανές που θα χρησιμοποιούνται
για εργασίες σε τοξικά περιβάλλοντα και σε επισκευές κτιρίων. Τα
αποτελέσματα της εν λόγω έρευνας δημοσιεύθηκαν στο ACS Nano, υπό τον
τίτλο «Carbon-Nanotube-Embedded Hydrogel Sheets for Engineering Cardiac
Constructs and Bioactuators».
www.naftemporiki.gr
