ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΤΟΥΣ

¨...Η θέση και η ταχύτητα ενός μικροσκοπικού σωματιδίου δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα γνωστές με απόλυτη ακρίβεια....Όμως το πραγματικό περιεχόμενο της αρχής της αβεβαιότητας αναδεικνύεται αν την εφαρμόσουμε σε ένα σωματίδιο παγιδευμένο σε μια μικροσκοπική περιοχή, οπότε η θέση του είναι γνωστή με περιθώριο λάθους, δηλαδή απροσδιοριστία, όση και η διάσταση της φυλακής του. Εφόσον η απροσδιοριστία στη θέση του θα είναι πολύ μικρή, η απροσδιοριστία στην ταχύτητά του θα είναι πολύ μεγάλη, οπότε και η ταχύτητά του η ίδια θα είναι μεγάλη κατά μέσο όρο. Οδηγούμαστε έτσι στο εξής εντυπωσιακό- και πολύ βαθύ - συμπέρασμα: όσο πιο μικροσκοπική είναι η φυλακή στην οποία είναι κλεισμένο ένα σωματίδιο, τόσο μεγαλύτερη είναι η ταχύτητά του κατά μέσο όρο, άρα τόσο μεγαλύτερη και η κινητική ενέργεια που υποχρεούται να έχει... Η πιο μικροσκοπική φυλακή που υπάρχει στη φύση είναι ο ατομικός πυρήνας. Τι περιμένουμε λοιπόν να κάνουν οι έγκλειστοί του, δηλαδή τα πρωτόνια και τα νετρόνια που βρίσκονται στο εσωτερικό του; Σύμφωνα με τα παραπάνω, θα έχουν τεράστιες κινητικές ενέργειες ακριβώς επειδή είναι παγιδευμένα σε μια τόσο μικροσκοπική περιοχή. Ο πυρήνας είναι γίγαντας ενέργειας ακριβώς επειδή είναι νάνος μεγέθους...¨
¨ Το φάντασμα της όπερας¨, Στέφανος Τραχανάς, καθηγητής Φυσικού Τμήματος Παν. Κρήτης
Αφιέρωμα στην αρχή της απροσδιοριστίας ή αρχή της αβεβαιότητας του Heisenberg η οποία ανακαλύφθηκε το 1927 και ...κρύβεται πίσω από όλες τις βασικές φυσικές προυποθέσεις που επιτρέπουν στο σύμπαν να φτάσει έως την αυτογνωσία!

Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2013

Σημαντική διάκριση για Έλληνα βιολόγο στις ΗΠΑ


Ελληνας είναι ο νικητής για το 2013 του βραβείου Merton Bernfield, το οποίο απονέμει κάθε χρονιά η Αμερικανική Ενωση Κυτταρικής Βιολογίας (ASCB) σε έναν διδακτορικό ή μεταδιδακτορικό ερευνητή που ξεχωρίζει για το επιστημονικό του έργο. Ο λόγος, για τον δρα Παντελή Ρόμπολα, απόφοιτο του Πανεπιστημίου Αθηνών το 2001, ο οποίος σήμερα εργάζεται στο Τμήμα Γενετικής της Ιατρικής Σχολής του Γέιλ. Εκεί, οι έρευνες του δρος Ρόμπολα ανοίγουν τον δρόμο για την καλύτερη κατανόηση των ενήλικων βλαστοκυττάρων, με στόχο την ανάπτυξη θεραπειών οι οποίες θα βασίζονται στις δυνατότητες αναγέννησης ιστών και οργάνων που έχει ο ανθρώπινος οργανισμός, χάρις σε αυτά τα κύτταρα...
Στην ανακοίνωση της ASCB, η επιτροπή του Merton Bernfield Award αναφέρεται «στο όραμα και την προσέγγιση» του Ελληνα βιολόγου, «δύο σημαντικά εχέγγυα για πετυχημένη επιστημονική καριέρα». Ο ίδιος, πάντως, αποδίδει το βραβείο σε όλο το εργαστήριο του Γέιλ όπου, με επικεφαλής την επίκουρη καθηγήτρια Valentina Greco, πραγματοποιεί τις μελέτες του ως μεταδιδακτορικός ερευνητής. «Είναι μια σημαντική διάκριση για τη δουλειά μας, η οποία δείχνει τη σημασία των ανακαλύψεων που έχουμε κάνει έως τώρα και προβάλλει το εργαστήριο τόσο στην επιστημονική κοινότητα όσο και στο ευρύ κοινό», λέει χαρακτηριστικά στην «Κ».
Οι ανακαλύψεις αυτές αφορούν τη συμπεριφορά των ενήλικων βλαστοκυττάρων, δηλαδή της «αποθήκης» βιολογικού υλικού που «ενορχηστρώνει» την παραγωγή εξειδικευμένων κυττάρων, για την αναγέννηση των ιστών. «Παρόλο που τα ενήλικα βλαστοκύτταρα μελετώνται για χρόνια, ακόμη δεν καταλαβαίνουμε πλήρως κάτω από ποιες συνθήκες ενεργοποιούνται, αλλά και ποιοι είναι οι λόγοι που ορισμένες φορές είτε υπερδραστηριοποιούνται και προκαλούν καρκινογενέσεις είτε δεν καταφέρνουν να αναπλάσουν εντελώς έναν ιστό», προσθέτει.
Με την πεποίθηση ότι οι έρευνες θα είναι ακόμη πιο αποτελεσματικές όταν το «αρχέγονο» υλικό βρίσκεται στο φυσικό του περιβάλλον, δηλαδή μέσα στον οργανισμό και όχι σε μια καλλιέργεια, το καλοκαίρι του 2012 ο κ. Ρόμπολας με τους συναδέλφους του από το Γέιλ έγιναν οι πρώτοι επιστήμονες στον κόσμο που μελέτησαν τη δράση των βλαστοκυττάρων σε έναν ζωντανό οργανισμό. Αξιοποιώντας μια πρωτοποριακή μέθοδο απεικόνισης, η οποία δεν παρεμβαίνει σε καμία βιολογική λειτουργία, η ομάδα παρακολούθησε τη συμπεριφορά των βλαστοκυττάρων που βρίσκονται στις ρίζες του τριχώματος των ποντικών και τα οποία αναλαμβάνουν την ανανέωσή του. Ετσι, κατάφεραν να συμπεράνουν πως η ενεργοποίηση της βιολογικής «αποθήκης» γίνεται με συντονισμένο τρόπο και μόνον αφότου ανταλλάξουν «σήματα» δύο διαφορετικοί τύποι δερματικών κυττάρων.
Ακόμη πιο εντυπωσιακή ήταν η ανακάλυψη που έγινε στο εργαστήριο μόλις πριν από λίγους μήνες και η οποία αναφέρεται σε άρθρο στο περιοδικό Nature στις αρχές Οκτωβρίου. Με το όνομα του κ. Ρόμπολα πρώτο στη λίστα των επιστημόνων που υπογράφουν τη δημοσίευση, σε αυτήν το εργαστήριο του Γέιλ δείχνει πως τα βλαστοκύτταρα δεν είναι αναντικατάστατα, όπως θεωρούνταν μέχρι σήμερα, καθώς άλλα κύτταρα μπορούν να τα αντικαταστήσουν. «Το άρθρο περιγράφει ένα πείραμαορόσημο, με το οποίο διαπιστώσαμε με έκπληξη πως τα πειραματόζωα μπορούσαν να παράγουν νέο τρίχωμα, παρόλο που είχαμε αφαιρέσει με λέιζερ το “αρχέγονο” υλικό από τις ρίζες. Κι αυτό γιατί άλλα κύτταρα μετέβαλαν την “ταυτότητά” τους ώστε να αναλάβουν ρόλο βλαστοκυττάρων», υπογραμμίζει ο επιστήμονας.
Σύμφωνα με τον κ. Ρόμπολα, φέρνοντας στο φως τέτοιους μηχανισμούς, που ήταν άγνωστοι μέχρι σήμερα, έρχεται ένα βήμα πιο κοντά η εποχή όπου οι μηχανισμοί αναγέννησης των ιστών θα οδηγήσουν σε θεραπείες για την αντιμετώπιση πολλών ασθενειών – όπως διαβήτη, Αλτσχάιμερ, Πάρκινσον αλλά και καρδιαγγειακών παθήσεων.
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ