Μια αποικία μικροοργανισμών, και μάλιστα ακμάζουσα, ανακάλυψαν ερευνητές δύο μέτρα κάτω από την επιφάνεια της Ατακάμα, της πιο άνυδρης ερήμου της Γης. Η ανακάλυψη είναι ιδιαίτερα σημαντική αφού αποδεικνύει για μια ακόμη φορά ότι η ζωή βρίσκει τρόπο να επιβιώνει στις πιο ακραίες συνθήκες και άρα δεν αποκλείεται να υπάρχουν ανάλογες μορφές ζωής σε άλλους πλανήτες και ειδικότερα στον Αρη. Οι επιστήμονες ευελπιστούν τώρα ότι, αν τα ρομπότ εξερεύνησης που θα σταλούν τα επόμενα χρόνια στον κόκκινο πλανήτη σκάψουν την επιφάνειά του, θα βρουν κάποιες μορφές ζωής.
Η ανακάλυψηΟι ερευνητές συγκέντρωσαν δείγματα εδάφους από την Ατακάμα, δείγματα από βάθη μέχρι και πέντε μέτρα κάτω από την επιφάνειά της. Η μόνιμη απουσία βροχοπτώσεων στην Ατακάμα την έχει καταστήσει στην περιοχή του πλανήτη μας που μοιάζει περισσότερο με τον Αρη. Για αυτόν τον λόγο η Ατακάμα αποτελεί συχνά ένα εργαστήριο προσομοίωσης για τους επιστήμονες που διενεργούν μελέτες σχετικές με τον κόκκινο πλανήτη. Τα δείγματα του εδάφους αναλύθηκαν με το όργανο SOLID το οποίο εντοπίζει μόρια που συνδέονται με τη ζωή όπως πρωτεΐνες, σάκχαρα, DNA κ.α.
Η ανάλυση αποκάλυψε την ύπαρξη βακτηρίων και άλλων μικροοργανισμών σε βάθος δύο μέτρων από την επιφάνεια. «Είναι ένα είδος όασης για την Ατακάμα. Οσον αφορά τον Αρη η επιστημονική κοινότητα είναι πλέον πεπεισμένη ότι στην επιφάνειά του είναι εξαιρετικά δύσκολο αν όχι αδύνατο να εντοπιστεί ζωή. Αν θέλουμε να βρούμε ζωή στον Αρη πρέπει να ψάξουμε πιο βαθιά» δηλώνει ο Βίκτορ Πάρο, του Κέντρου Αστροβιολογίας της Μαδρίτης που ήταν ο επικεφαλής της έρευνας.
Ο μηχανισμός της ζωής
Προηγούμενες έρευνες είχαν αποκαλύψει την παρουσία μικροοργανισμών σε βάθος λίγων δεκάδων εκατοστών από την επιφάνεια της Ατακάμα αλλά η νέα ανακάλυψη είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή αφού σε βάθος δύο μέτρων κανείς οργανισμός δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει το ηλιακό φως ως πηγή ενέργειας.
Σύμφωνα με τους ερευνητές το έδαφος διαθέτει στοιχεία που μπορούν να αποτελέσουν πηγές ενέργειας. Τέτοια στοιχεία είναι το οξικό οξύ, το μυρμηγκικό οξύ καθώς και ιόντα που μπορούν να αντικαταστήσουν το οξυγόνο για την αναπνοή.
Οσον αφορά το νερό, σύμφωνα με τους ερευνητές, κάτω από την επιφάνεια της άνυδρης Ατακάμα καταφέρνει να περάσει μία μικρή ποσότητα προερχόμενη είτε από υπόγεια υδάτινα στρώματα είτε από ατμοσφαιρική υγρασία. Το νερό αυτό συγκρατείται με τη μορφή λεπτής μεμβράνης γύρω από κρυστάλλους αλάτων. Όπως λένε οι ερευνητές αυτές οι λεπτές μεμβράνες νερού είναι επαρκείς για τους μικροοργανισμούς.
«Για αυτούς τους μικροοργανισμούς το πιο σημαντικό είναι να έχουν πρόσβαση σε κάποια ποσότητα νερού. Δεν χρειάζονται τίποτε άλλο από λίγο νερό για να ζήσουν. Η υπόθεση που κάνουμε είναι ότι μικρόβια που έχουν να αντιμετωπίσουν παρεμφερή περιβαλλοντικά προβλήματα σε Γη και Αρη θα έχουν αναπτύξει πιθανότατα και παρεμφερείς μοριακούς μηχανισμούς» αναφέρει ο Βίκτορ Πάρο. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Astrobiology.
ΒΗΜΑ SCIENCE 