ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΤΟΥΣ

¨...Η θέση και η ταχύτητα ενός μικροσκοπικού σωματιδίου δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα γνωστές με απόλυτη ακρίβεια....Όμως το πραγματικό περιεχόμενο της αρχής της αβεβαιότητας αναδεικνύεται αν την εφαρμόσουμε σε ένα σωματίδιο παγιδευμένο σε μια μικροσκοπική περιοχή, οπότε η θέση του είναι γνωστή με περιθώριο λάθους, δηλαδή απροσδιοριστία, όση και η διάσταση της φυλακής του. Εφόσον η απροσδιοριστία στη θέση του θα είναι πολύ μικρή, η απροσδιοριστία στην ταχύτητά του θα είναι πολύ μεγάλη, οπότε και η ταχύτητά του η ίδια θα είναι μεγάλη κατά μέσο όρο. Οδηγούμαστε έτσι στο εξής εντυπωσιακό- και πολύ βαθύ - συμπέρασμα: όσο πιο μικροσκοπική είναι η φυλακή στην οποία είναι κλεισμένο ένα σωματίδιο, τόσο μεγαλύτερη είναι η ταχύτητά του κατά μέσο όρο, άρα τόσο μεγαλύτερη και η κινητική ενέργεια που υποχρεούται να έχει... Η πιο μικροσκοπική φυλακή που υπάρχει στη φύση είναι ο ατομικός πυρήνας. Τι περιμένουμε λοιπόν να κάνουν οι έγκλειστοί του, δηλαδή τα πρωτόνια και τα νετρόνια που βρίσκονται στο εσωτερικό του; Σύμφωνα με τα παραπάνω, θα έχουν τεράστιες κινητικές ενέργειες ακριβώς επειδή είναι παγιδευμένα σε μια τόσο μικροσκοπική περιοχή. Ο πυρήνας είναι γίγαντας ενέργειας ακριβώς επειδή είναι νάνος μεγέθους...¨
¨ Το φάντασμα της όπερας¨, Στέφανος Τραχανάς, καθηγητής Φυσικού Τμήματος Παν. Κρήτης
Αφιέρωμα στην αρχή της απροσδιοριστίας ή αρχή της αβεβαιότητας του Heisenberg η οποία ανακαλύφθηκε το 1927 και ...κρύβεται πίσω από όλες τις βασικές φυσικές προυποθέσεις που επιτρέπουν στο σύμπαν να φτάσει έως την αυτογνωσία!

Σάββατο 30 Ιουνίου 2012

Πανγουίτης: Νέο ορυκτό «κρυμμένο» σε μετεωρίτη

Από το 1969, οπότε έπεσε στη Γη ο μετεωρίτης ''Αγιέντε'', κανείς δεν ήξερε ότι κρυβόταν μέσα του ένα ορυκτό, άγνωστο στην επιστήμη μέχρι σήμερα, που έφερε στο φως ο γεωλόγος Τσι Μα, του πανεπιστημίου Caltech. Ο επιστήμονας, από το 2007, ερευνά τον μετεωρίτη με τη βοήθεια ενός ηλεκτρονικού μικροσκοπίου κι έχει ήδη ανακαλύψει εννέα νέα υλικά, μεταξύ των οποίων κι ο Πανγουίτης. Το συγκεκριμένο ορυκτό φαίνεται πως ήταν από τα πρώτα στερεά υλικά, που συγκεντρώθηκαν στην περιοχή του ηλιακού μας συστήματος, περί τα 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια πριν...
Το όνομά του είναι μια αναφορά σ’ έναν πρωτόγονο, τριχωτό γίγαντα της κινεζικής μυθολογίας, τον Παν Γου, ο οποίος διαχώρισε το Γιν και το Γιανγκ μ’ ένα χτύπο του θηριώδους τσεκουριού του, δημιουργώντας, έτσι, την Γη και τον ουρανό.
Η αρχέγονη φύση του Πανγουίτη σημαίνει ότι, πιθανότατα, το ορυκτό υπήρχε ήδη, πριν από τον σχηματισμό της Γης και των άλλων πλανητών και, συνεκδοχικά, ελπίζεται πως θα μπορέσει να βοηθήσει τους ερευνητές να μάθουν περισσότερα για τις συνθήκες που επικρατούσαν στο νέφος αερίων και σωματιδίων, που «γέννησε» το ηλιακό μας σύστημα.
Ο χημικός τύπος του ορυκτού (Ti4+,Sc,Al,Mg,Zr,Ca)1.8O3 καταδεικνύει ότι περιέχει ορισμένα οικεία στοιχεία, όπως οξυγόνο, μαγνήσιο και αλουμίνιο, αλλά και μερικά πιο εξωτικά, όπως ζιρκόνιο και σκάνδιο. Αλλά, η παρουσία, ειδικά, του ζιρκονίου είναι καταλυτική για την ερμηνεία του περιβάλλοντος πριν από και μετά την σχηματοποίηση του ηλιακού συστήματος.
Η Διεθνής Ορυκτολογική Ένωση έχει ήδη εγκρίνει και αποδεχτεί το νέο ορυκτό και τ’ όνομά του και μια μελέτη, όπου περιγράφονται οι ιδιότητές του, δημοσιεύτηκε πρόσφατα στην επιγραμμική έκδοση της επιθεώρησης ''American Mineralogist''.
www.ert.gr