Λονδίνο
Έπειτα
από μια παύση 12 ετών, λόγω των τεχνικών και νομικών προκλήσεων, οι ΗΠΑ
παραχώρησαν άδειες για ερευνητικές γεωτρήσεις πετρελαίου στην Αρκτική,
βόρεια της Αλάσκα. Καθώς οι πάγοι λιώνουν, η Shell ελπίζει να
αξιοποιήσει τον υποθαλάσσιο ορυκτό πλούτο της περιοχής, οι
περιβαλλοντικές οργανώσεις όμως προειδοποιούν για εφιαλτικές επιπτώσεις
σε περίπτωση διαρροής στα παγωμένα, δύσκολα νερά. Η αγγλο-ολλανδική Shell εξασφάλισε άδεια για δύο γεωτρήσεις στις
θάλασσες του Μποφόρ και του Τσούκσι, με την προοπτική να γίνει η πρώτη
εταιρεία που αρχίζει την άντληση πετρελαίου στα αμερικανικά νερά της
Αρκτικής. Ακόμα όμως κι αν οι έρευνες δώσουν θετικά αποτελέσματα,
εκτιμάται ότι θα περάσει μια ακόμα δεκαετία πριν αρχίσει η παραγωγή...
Στην άλλη πλευρά της Αρκτικής, έξω από τη Ρωσία και τη Νορβηγία, η παραγωγή πετρελαίου έχει ήδη αρχίσει παρά τις αντιδράσεις των περιβαλλοντικών οργανώσεων.
Η αμερικανική γεωλογική υπηρεσία USGS εκτίμησε το 2008 ότι ο βυθός της Αρκτικής κρύβει έως και 90 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου, ποσότητα που αντιστοιχεί στο 13% των παγκόσμιων αποθεμάτων που είναι τεχνικά εφικτό να ανακτηθεί.
Με την κλιματική αλλαγή να περιορίζει τον πάγο που επιπλέει στη θάλασσα το καλοκαίρι, το ενδιαφέρον ολοένα και ζεσταίνεται.
Έπειτα από την καταστροφική διαρροή πετρελαίου από την εξέδρα Deepwater Horizon της ΒP στον Κόλπο του Μεξικού, την άνοιξη του 2010, η κυβέρνηση Ομπάμα πάγωσε τις επιχειρήσεις έρευνας στον αμερικανικό Βορρά. Το μορατόριουμ τελικά ήρθη, επιβλήθηκαν όμως πιο αυστηρά κριτήρια για την έγκριση νέων αιτήσεων.
H Shell κλήθηκε να παρουσιάσει σχέδια για την αντιμετώπιση διαρροής τρεις φορές χειρότερης από ό,τι σε προηγούμενες αιτήσεις για γεωτρήσεις στη θάλασσα Μποφόρ. Κλήθηκε επίσης να προβλέψει την εξάπλωση της πετρελαιοκηλίδας για διάστημα 30 ημερών, αντί για τρεις, αλλά και να προσδιορίσει τα μέσα που θα χρησιμοποιήσει σε περίπτωση ατυχήματος.
Η εταιρεία συμφώνησε επίσης να υλοποιήσει πρόγραμμα για την παρακολούθηση της φάλαινας μυστακοκήτους (Balaena mysticetus) από την 1η Αυγούστου.
«Δεν είναι υπερβολή να ισχυριστούμε ότι η Shell έχει θέσει τον πήχη εξαιρετικά ψηλά για να ακολουθήσουν και οι άλλοι, και είμαστε υπερήφανοι για αυτό» δήλωσε στο Νature.com ο Κέρτις Σμιθ, εκπρόσωπος της Shell Alaska.
Ακόμα κι έτσι, όμως, οι περιβαλλοντικές οργανώσεις θεωρούν ότι θα ήταν δύσκολο να αντιμετωπιστεί μια μεγάλη πετρελαιοκηλίδα στην Αρκτική: πρώτον, οι κλιματικές συνθήκες και το βάθος του Αρκτικού Ωκεανού δημιουργούν τεχνικές προκλήσεις τις οποίες πολλοί θεωρούν ανυπέρβλητες. Δεύτερον, τα οικοσυστήματα της περιοχής δεν είναι επαρκώς μελετημένα ώστε να καθοριστούν προτεραιότητες στα σχέδια έκτακτης ανάγκης.
«Οι αποφάσεις πρέπει να λαμβάνονται βάσει επαρκών επιστημονικών στοιχείων και βάσει μιας αποδεδειγμένης δυνατότητας καθαρισμού μιας πετρελαιοκηλίδας. Η Shell δεν πληροί καμία από αυτές τις προϋποθέσεις» λέει ο Μάικλ ΛεΒιβ της οργάνωσης Oceana για την προστασία των ωκεανών.
Η Οceana εκτιμά ότι, προτού ξεκινήσουν οι γεωτρήσεις, η αμερικανική κυβέρνηση θα πρέπει να ολοκληρώσει επαρκείς επιστημονικές μελέτες στην Αρκτική, με κόστος που εκτιμά στα 20 εκατ. δολάρια το χρόνο για διάστημα 5-7 ετών.
Το ποσό ακούγεται μεγάλο, είναι όμως αμελητέο σε σχέση με τα 2,7 δισ. δολάρια που έχει κερδίσει η αμερικανική κυβέρνηση από την πώληση αδειών έρευνας μόνο στη θάλασσα του Τσούκσι.
Στην άλλη πλευρά της Αρκτικής, έξω από τη Ρωσία και τη Νορβηγία, η παραγωγή πετρελαίου έχει ήδη αρχίσει παρά τις αντιδράσεις των περιβαλλοντικών οργανώσεων.
Η αμερικανική γεωλογική υπηρεσία USGS εκτίμησε το 2008 ότι ο βυθός της Αρκτικής κρύβει έως και 90 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου, ποσότητα που αντιστοιχεί στο 13% των παγκόσμιων αποθεμάτων που είναι τεχνικά εφικτό να ανακτηθεί.
Με την κλιματική αλλαγή να περιορίζει τον πάγο που επιπλέει στη θάλασσα το καλοκαίρι, το ενδιαφέρον ολοένα και ζεσταίνεται.
Έπειτα από την καταστροφική διαρροή πετρελαίου από την εξέδρα Deepwater Horizon της ΒP στον Κόλπο του Μεξικού, την άνοιξη του 2010, η κυβέρνηση Ομπάμα πάγωσε τις επιχειρήσεις έρευνας στον αμερικανικό Βορρά. Το μορατόριουμ τελικά ήρθη, επιβλήθηκαν όμως πιο αυστηρά κριτήρια για την έγκριση νέων αιτήσεων.
H Shell κλήθηκε να παρουσιάσει σχέδια για την αντιμετώπιση διαρροής τρεις φορές χειρότερης από ό,τι σε προηγούμενες αιτήσεις για γεωτρήσεις στη θάλασσα Μποφόρ. Κλήθηκε επίσης να προβλέψει την εξάπλωση της πετρελαιοκηλίδας για διάστημα 30 ημερών, αντί για τρεις, αλλά και να προσδιορίσει τα μέσα που θα χρησιμοποιήσει σε περίπτωση ατυχήματος.
Η εταιρεία συμφώνησε επίσης να υλοποιήσει πρόγραμμα για την παρακολούθηση της φάλαινας μυστακοκήτους (Balaena mysticetus) από την 1η Αυγούστου.
«Δεν είναι υπερβολή να ισχυριστούμε ότι η Shell έχει θέσει τον πήχη εξαιρετικά ψηλά για να ακολουθήσουν και οι άλλοι, και είμαστε υπερήφανοι για αυτό» δήλωσε στο Νature.com ο Κέρτις Σμιθ, εκπρόσωπος της Shell Alaska.
Ακόμα κι έτσι, όμως, οι περιβαλλοντικές οργανώσεις θεωρούν ότι θα ήταν δύσκολο να αντιμετωπιστεί μια μεγάλη πετρελαιοκηλίδα στην Αρκτική: πρώτον, οι κλιματικές συνθήκες και το βάθος του Αρκτικού Ωκεανού δημιουργούν τεχνικές προκλήσεις τις οποίες πολλοί θεωρούν ανυπέρβλητες. Δεύτερον, τα οικοσυστήματα της περιοχής δεν είναι επαρκώς μελετημένα ώστε να καθοριστούν προτεραιότητες στα σχέδια έκτακτης ανάγκης.
«Οι αποφάσεις πρέπει να λαμβάνονται βάσει επαρκών επιστημονικών στοιχείων και βάσει μιας αποδεδειγμένης δυνατότητας καθαρισμού μιας πετρελαιοκηλίδας. Η Shell δεν πληροί καμία από αυτές τις προϋποθέσεις» λέει ο Μάικλ ΛεΒιβ της οργάνωσης Oceana για την προστασία των ωκεανών.
Η Οceana εκτιμά ότι, προτού ξεκινήσουν οι γεωτρήσεις, η αμερικανική κυβέρνηση θα πρέπει να ολοκληρώσει επαρκείς επιστημονικές μελέτες στην Αρκτική, με κόστος που εκτιμά στα 20 εκατ. δολάρια το χρόνο για διάστημα 5-7 ετών.
Το ποσό ακούγεται μεγάλο, είναι όμως αμελητέο σε σχέση με τα 2,7 δισ. δολάρια που έχει κερδίσει η αμερικανική κυβέρνηση από την πώληση αδειών έρευνας μόνο στη θάλασσα του Τσούκσι.
Newsroom ΔΟΛ, www.in.gr
