ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΤΟΥΣ

¨...Η θέση και η ταχύτητα ενός μικροσκοπικού σωματιδίου δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα γνωστές με απόλυτη ακρίβεια....Όμως το πραγματικό περιεχόμενο της αρχής της αβεβαιότητας αναδεικνύεται αν την εφαρμόσουμε σε ένα σωματίδιο παγιδευμένο σε μια μικροσκοπική περιοχή, οπότε η θέση του είναι γνωστή με περιθώριο λάθους, δηλαδή απροσδιοριστία, όση και η διάσταση της φυλακής του. Εφόσον η απροσδιοριστία στη θέση του θα είναι πολύ μικρή, η απροσδιοριστία στην ταχύτητά του θα είναι πολύ μεγάλη, οπότε και η ταχύτητά του η ίδια θα είναι μεγάλη κατά μέσο όρο. Οδηγούμαστε έτσι στο εξής εντυπωσιακό- και πολύ βαθύ - συμπέρασμα: όσο πιο μικροσκοπική είναι η φυλακή στην οποία είναι κλεισμένο ένα σωματίδιο, τόσο μεγαλύτερη είναι η ταχύτητά του κατά μέσο όρο, άρα τόσο μεγαλύτερη και η κινητική ενέργεια που υποχρεούται να έχει... Η πιο μικροσκοπική φυλακή που υπάρχει στη φύση είναι ο ατομικός πυρήνας. Τι περιμένουμε λοιπόν να κάνουν οι έγκλειστοί του, δηλαδή τα πρωτόνια και τα νετρόνια που βρίσκονται στο εσωτερικό του; Σύμφωνα με τα παραπάνω, θα έχουν τεράστιες κινητικές ενέργειες ακριβώς επειδή είναι παγιδευμένα σε μια τόσο μικροσκοπική περιοχή. Ο πυρήνας είναι γίγαντας ενέργειας ακριβώς επειδή είναι νάνος μεγέθους...¨
¨ Το φάντασμα της όπερας¨, Στέφανος Τραχανάς, καθηγητής Φυσικού Τμήματος Παν. Κρήτης
Αφιέρωμα στην αρχή της απροσδιοριστίας ή αρχή της αβεβαιότητας του Heisenberg η οποία ανακαλύφθηκε το 1927 και ...κρύβεται πίσω από όλες τις βασικές φυσικές προυποθέσεις που επιτρέπουν στο σύμπαν να φτάσει έως την αυτογνωσία!

Πέμπτη 30 Μαΐου 2013

H ηλικία του οικοσυστήματος της Ανταρκτικής: Δημιουργήθηκε πριν από 33,6 εκατομμύρια έτη όταν έπεσαν οι θερμοκρασίες στην περιοχή

Πριν από 33 εκατομμύρια έτη άρχισε να δημιουργείται το οικοσύστημα της Ανταρκτικής

Νέα Υόρκη 
Μια νέα μελέτη αναφέρει ότι το οικοσύστημα που υπάρχει σήμερα στην Ανταρκτική έχει ηλικία 33,6 εκ. ετών. Οι ερευνητές έκαναν τον υπολογισμό μελετώντας απολιθωμένα υπολείμματα πλαγκτόν που εντοπίστηκαν σε ιζήματα στην παγωμένη ήπειρο. Διεθνής ομάδα επιστημόνων μελέτησε τα δείγματα που δείχνουν πώς η ποικιλομορφία του πλαγκτόν μειώθηκε απότομα στην Ανταρκτική όταν στα τέλη της Ηώκαινου περιόδου και τις αρχές της Ολιγόκαινου περιόδου οι θερμοκρασίες μειώθηκαν πολύ. Η μεταβολή αυτή υπολογίζεται ότι συνέβη πριν από 34 εκατομμύρια έτη...
Σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία, το προηγούμενο διάστημα η Γη βίωνε πολύ υψηλές θερμοκρασίες και είχε αναπτυχθεί μια μεγάλη ποικιλία πλαγκτόν στις πολικές περιοχές. Οι ερευνητές επικέντρωσαν την προσοχή τους σε ένα μονοκύτταρο είδος πλαγκτόν (dinoflagellates) που περιέχει υλικά που απολιθώνονται. Πριν από την κλιματική μεταβολή το συγκεκριμένο είδος πλαγκτόν είχε μεγάλη ποικιλομορφία.
Οταν όμως άρχισαν να δημιουργούνται οι θαλάσσιοι πάγοι στην Ανταρκτική επιβίωσαν μόνο τα είδη του πλαγκτόν που μπορούσαν να επιβιώνουν στις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες καθώς και στις εποχικές μεταβολές κατά τις οποίες οι θαλάσσιοι πάγοι όταν οι θερμοκρασίες ανεβαίνουν αρχίζουν να λιώνουν. Καθώς οι θαλάσσιοι πάγοι έλιωναν, το πλαγκτόν στον Νότιο Ωκεανό ανέπτυσσε έντονη δραστηριότητα αφού «καταβρόχθιζε» τις θρεπτικές ουσίες που απελευθερώνονταν στο νερό από το λιώσιμο.
«Οι επιπτώσεις του φαινομένου έχουν πλανητικό αντίκτυπο. Επηρεάζουν τη δυναμική της πρωτογενούς παραγωγικότητας που αποτελεί τη βάση της διατροφικής αλυσίδας. Φωτοσυνθετικοί οργανισμοί όπως το πλαγκτόν συλλέγουν ηλιακό φως και θρεπτικά συστατικά όπως ο σίδηρος και τα μετατρέπουν σε οργανικά συστατικά. Μεγαλύτεροι οργανισμοί στη συνέχεια τρώνε το πλαγκτόν με τα θρεπτικά συστατικά να είναι εκείνα που τελικά παρέχουν ενέργεια σε αυτούς  τους οργανισμούς. Η μεγάλη αλλαγή έγινε όταν τα είδη του πλαγκτόν απλοποίησαν τη μορφή τους εξαναγκαζόμενα να προσαρμοστούν στις νέες κλιματικές συνθήκες που επικράτησαν στην Ανταρκτική» αναφέρει σε ανακοίνωση της η Καρλότα Εσκουτία, του Ινστιτούτου Γήινων Επιστημών της Ανδαλουσίας στην Ισπανία και μέλος της ερευνητικής ομάδας. 

Τα ευρήματα
Το οικοσύστημα που αναπτύχθηκε με την έλευση των πάγων στην Ανταρτική χαρακτηρίζεται από τον μεγάλο αριθμό πλαγκτόν κατά τη διάρκεια της άνοιξης και του καλοκαιριού με αποτέλεσμα εκείνη την περίοδο να συρρέουν εκεί πολλά θαλάσσια είδη (π.χ φάλαινες) για να τραφούν με όσο το δυνατόν περισσότερο πλαγκτόν μπορούσαν.
«Το dinoflagellates φαίνεται ότι κατάφερε να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες που αναπτύχθηκαν στην περιοχή και να αυξηθεί πολύ ο πληθυσμός του. Αυτή η εξέλιξη αποδεικνύει μια μεγάλης έκτασης αναδιοργάνωση που έλαβε χώρα στην τροφική αλυσίδα του Νότιου Ωκεανού. Τα δεδομένα που έχουμε στη διάθεσή μας δείχνουν ότι αυτές οι μεταβολές αποτέλεσαν καταλύτη για την εξέλιξη των σύγχρονων ειδών φώκιας και πιγκουίνων» αναφέρει ο Γιοργκ Προς, παλαιοκλιματολόγος του Πανεπιστημίου Γκαίτε στη Γερμανία και επίσης μέλος της ερευνητικής ομάδας.Η μελέτη δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Science».
www.tovima.gr