ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΤΟΥΣ

¨...Η θέση και η ταχύτητα ενός μικροσκοπικού σωματιδίου δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα γνωστές με απόλυτη ακρίβεια....Όμως το πραγματικό περιεχόμενο της αρχής της αβεβαιότητας αναδεικνύεται αν την εφαρμόσουμε σε ένα σωματίδιο παγιδευμένο σε μια μικροσκοπική περιοχή, οπότε η θέση του είναι γνωστή με περιθώριο λάθους, δηλαδή απροσδιοριστία, όση και η διάσταση της φυλακής του. Εφόσον η απροσδιοριστία στη θέση του θα είναι πολύ μικρή, η απροσδιοριστία στην ταχύτητά του θα είναι πολύ μεγάλη, οπότε και η ταχύτητά του η ίδια θα είναι μεγάλη κατά μέσο όρο. Οδηγούμαστε έτσι στο εξής εντυπωσιακό- και πολύ βαθύ - συμπέρασμα: όσο πιο μικροσκοπική είναι η φυλακή στην οποία είναι κλεισμένο ένα σωματίδιο, τόσο μεγαλύτερη είναι η ταχύτητά του κατά μέσο όρο, άρα τόσο μεγαλύτερη και η κινητική ενέργεια που υποχρεούται να έχει... Η πιο μικροσκοπική φυλακή που υπάρχει στη φύση είναι ο ατομικός πυρήνας. Τι περιμένουμε λοιπόν να κάνουν οι έγκλειστοί του, δηλαδή τα πρωτόνια και τα νετρόνια που βρίσκονται στο εσωτερικό του; Σύμφωνα με τα παραπάνω, θα έχουν τεράστιες κινητικές ενέργειες ακριβώς επειδή είναι παγιδευμένα σε μια τόσο μικροσκοπική περιοχή. Ο πυρήνας είναι γίγαντας ενέργειας ακριβώς επειδή είναι νάνος μεγέθους...¨
¨ Το φάντασμα της όπερας¨, Στέφανος Τραχανάς, καθηγητής Φυσικού Τμήματος Παν. Κρήτης
Αφιέρωμα στην αρχή της απροσδιοριστίας ή αρχή της αβεβαιότητας του Heisenberg η οποία ανακαλύφθηκε το 1927 και ...κρύβεται πίσω από όλες τις βασικές φυσικές προυποθέσεις που επιτρέπουν στο σύμπαν να φτάσει έως την αυτογνωσία!

Σάββατο 27 Ιουλίου 2013

«Ολική Επαναφορά» σε ποντίκια μέσω φωτός

Επιστήμονες του ΜΙΤ, χρησιμοποίησαν ποντίκια τα οποία είχαν τροποποιηθεί γενετικά έτσι ώστε κάποιοι νευρώνες τους να «ενεργοποιούνται» μέσω φωτός. Η τεχνική αυτή (οπτογενετική) επέτρεψε στους ερευνητές να «ενεργοποιήσουν», με τη σειρά τους, μια μνήμη, κατά την οποία το ποντίκι πίστευε πως είχε βιώσει ηλεκτροσόκ σε ένα συγκεκριμένο κουτί, αν και δεν είχε συμβεί κάτι τέτοιο
Η δημιουργία και εντύπωση ψεύτικων μνημών/ αναμνήσεων σε ζωντανούς εγκεφάλους μέχρι πριν μερικά χρόνια θα φάνταζε τουλάχιστον εξωπραγματική προοπτική. Ωστόσο, επιστήμονες του ΜΙΤ απέδειξαν πως κάτι τέτοιο ενδεχομένως να είναι εφικτό, «εντυπώνοντας», μέσω φωτός, σε εγκεφάλους πειραματόζωων ψευδείς μνήμες, έτσι ώστε να νομίζουν ότι είχαν βιώσει συγκεκριμένες εμπειρίες, τη στιγμή που κάτι τέτοιο δεν είχε συμβεί στην πραγματικότητα. Η σχετική μελέτη δημοσιεύτηκε στο Science. Η ομάδα του Σουσούμου Τονεγκάβα, νευροεπιστήμονα του ΜΙΤ, χρησιμοποίησε ποντίκια τα οποία είχαν τροποποιηθεί γενετικά έτσι ώστε κάποιοι νευρώνες τους να «ενεργοποιούνται» μέσω φωτός. Η τεχνική αυτή (οπτογενετική) επέτρεψε στους ερευνητές να «ενεργοποιήσουν», με τη σειρά τους, μια μνήμη, κατά την οποία το ποντίκι πίστευε πως είχε βιώσει ηλεκτροσόκ σε ένα συγκεκριμένο κουτί, αν και δεν είχε συμβεί κάτι τέτοιο...
Οι προοπτικές που ανοίγονται χάρη στο συγκεκριμένο επίτευγμα είναι τουλάχιστον εντυπωσιακές, καθώς επιδεικνύεται πως οι μνήμες είναι στην ουσία δραστηριότητες διαφορετικών κυττάρων, οι οποίες μπορούν να μεταβληθούν μέσω της ενεργοποίησης άλλων κυττάρων. Η συγκεκριμένη ομάδα είχε καταφέρει στο παρελθόν να καταδείξει τη θέση και σύνθεση των κυττάρων που έφεραν μια μνήμη και αποδείξει πως η ενεργοποίηση των κυττάρων εκείνων προκαλούσε ανάκληση μνήμης στο πειραματόζωο.
Για τη δημιουργία της ψευδούς μνήμης, αυτό που έκανε η ομάδα του Τονεγκάβα ήταν να ενεργοποιήσει τη μνήμη ενός ασφαλούς μέρους, κάνοντας παράλληλα ηλεκτροσόκ στο ζώο- αλλοιώνοντας έτσι την αρχική ανάμνηση. Οι αντιδράσεις του ποντικιού έδειξαν πως «θυμόταν» ότι είχε νιώσει ηλεκτροσόκ σε έναν (κανονικά) ασφαλή χώρο, όπως ήταν ο στόχος.
Μακροπρόθεσμα, τέτοιου είδους τεχνικές θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τη θεραπεία ατόμων που πάσχουν από νοητικές διαταραχές ή προβλήματα ψυχιατρικής φύσης- ωστόσο, είναι αναπόφευκτη η παραπομπή σε ιστορίες επιστημονικής φαντασίας όπως η «Ολική Επαναφορά» (Total Recall), που πραγματεύονται την κατά παραγγελία εντύπωση ψεύτικων αναμνήσεων στο μυαλό του «πελάτη» ή το «Inception».
Αν και τέτοιου επιπέδου εντυπώσεις μνημών είναι πολύ μπροστά σε σχέση με αυτά που ισχύουν στον χώρο επί της παρούσης, η επιστημονική φαντασία πάλι τα καταφέρνει να βρεθεί κοντά στην πραγματικότητα, καθώς στην τριλογία του «Hunger Games» χρησιμοποιείται μία τεχνική που καθιστά κατʼεπιλογήν κάποιες υπάρχουσες μνήμες τραυματικές μέσω της χρήσης παραισθησιογόνων. 
www.naftemporiki.gr