ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΤΟΥΣ

¨...Η θέση και η ταχύτητα ενός μικροσκοπικού σωματιδίου δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα γνωστές με απόλυτη ακρίβεια....Όμως το πραγματικό περιεχόμενο της αρχής της αβεβαιότητας αναδεικνύεται αν την εφαρμόσουμε σε ένα σωματίδιο παγιδευμένο σε μια μικροσκοπική περιοχή, οπότε η θέση του είναι γνωστή με περιθώριο λάθους, δηλαδή απροσδιοριστία, όση και η διάσταση της φυλακής του. Εφόσον η απροσδιοριστία στη θέση του θα είναι πολύ μικρή, η απροσδιοριστία στην ταχύτητά του θα είναι πολύ μεγάλη, οπότε και η ταχύτητά του η ίδια θα είναι μεγάλη κατά μέσο όρο. Οδηγούμαστε έτσι στο εξής εντυπωσιακό- και πολύ βαθύ - συμπέρασμα: όσο πιο μικροσκοπική είναι η φυλακή στην οποία είναι κλεισμένο ένα σωματίδιο, τόσο μεγαλύτερη είναι η ταχύτητά του κατά μέσο όρο, άρα τόσο μεγαλύτερη και η κινητική ενέργεια που υποχρεούται να έχει... Η πιο μικροσκοπική φυλακή που υπάρχει στη φύση είναι ο ατομικός πυρήνας. Τι περιμένουμε λοιπόν να κάνουν οι έγκλειστοί του, δηλαδή τα πρωτόνια και τα νετρόνια που βρίσκονται στο εσωτερικό του; Σύμφωνα με τα παραπάνω, θα έχουν τεράστιες κινητικές ενέργειες ακριβώς επειδή είναι παγιδευμένα σε μια τόσο μικροσκοπική περιοχή. Ο πυρήνας είναι γίγαντας ενέργειας ακριβώς επειδή είναι νάνος μεγέθους...¨
¨ Το φάντασμα της όπερας¨, Στέφανος Τραχανάς, καθηγητής Φυσικού Τμήματος Παν. Κρήτης
Αφιέρωμα στην αρχή της απροσδιοριστίας ή αρχή της αβεβαιότητας του Heisenberg η οποία ανακαλύφθηκε το 1927 και ...κρύβεται πίσω από όλες τις βασικές φυσικές προυποθέσεις που επιτρέπουν στο σύμπαν να φτάσει έως την αυτογνωσία!

Κυριακή 21 Ιουλίου 2013

«Πλαστικόσφαιρα»: Ενα νέο... οικοσύστημα επιπλέει στους ωκεανούς

Η πλαστικόσφαιρα «αντιπροσωπεύει ένα νέο οικολογικό βιότοπο στον ωκεανό και εγείρει μια σειρά από ερωτήματα: πώς θα αλλάξει τις περιβαλλοντικές συνθήκες για τα θαλάσσια μικρόβια.
Με το όνομα «πλαστικόσφαιρα» περιγράφουν επιστήμονες το νέο, αλλά τεράστιο και διαρκώς εξαπλούμενο οικολογικό βιότοπο μικροβιακών αποικιών, οι οποίες «τρέφονται» και αναπτύσσονται χάρη στη ρύπανση από μικροπλαστικά που απαντάται πλέον στους ωκεανούς ανά τον πλανήτη. Οι επιστήμονες από διάφορα ερευνητικά ιδρύματα των Ηνωμένων Πολιτειών εξηγούν στην έκθεσή τους ότι το πλαστικό έχει γίνει το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα ρύπανσης των ωκεανών, δημιουργώντας φόβους για επιπτώσεις στην υγεία των θαλάσσιων κοινοτήτων. Οι επιπτώσεις αυτές έχουν περιγραφεί λεπτομερώς σε παλαιότερες δημοσιεύσεις, όμως στόχος των ερευνητών αυτή τη φορά ήταν να μελετήσουν με ποιον τρόπο επηρεάζονται οι πιο μικροσκοπικοί οργανισμοί...
Η πλαστικόσφαιρα «αντιπροσωπεύει ένα νέο οικολογικό βιότοπο στον ωκεανό και εγείρει μια σειρά από ερωτήματα: πώς θα αλλάξει τις περιβαλλοντικές συνθήκες για τα θαλάσσια μικρόβια, ευνοώντας ορισμένα που είναι ανταγωνιστικά άλλων; Πώς θα αλλάξει το οικοσύστημα των ωκεανών συνολικά, επηρεάζοντας μεγαλύτερους οργανισμούς; Πώς θα αλλάξει τον τρόπο μεταφοράς μικροβίων, ανάμεσά τους και των παθογόνων, στον ωκεανό», αναφέρουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση Environmental Science and Technology.
Αναλύοντας την ποικιλία πλαστικών που εντόπισαν στην επιφάνεια της θάλασσας, σε διάφορα σημεία του βορείου Ατλαντικού, οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι διάφοροι οργανισμοί – από φύκια μέχρι βακτήρια – ευνοούνται από τα πλαστικά, μετατρέποντάς τα μάλιστα σε «μικροβιακούς υφάλους», διαφορετικούς από άλλες κοινότητες στις ίδιες θαλάσσιες περιοχές. Παρότι μακροπρόθεσμα το πλαστικό καταστρέφεται από κάποιους εξ αυτών των οργανισμών, σε γενικές γραμμές λειτουργεί ως ασφαλές καταφύγιο για τα μικρόβια.
Από την άλλη, όμως, τα ίδια υλικά είναι επικίνδυνα για τα ασπόνδυλα των ωκεανών, τα ψάρια ή ακόμη και τους ανθρώπους. Η «πλαστικόσφαιρα», σύμφωνα με τους ερευνητές, αποτελεί παράλληλα ιδανικό σπίτι για μία ομάδα βακτηρίων που ονομάζονται Vibrio ή δονάκια. Ορισμένα από αυτά μπορούν να προκαλέσουν ασθένειες, ανάμεσά τους χολέρα, μόλις έρθουν σε επαφή με τον άνθρωπο.
Οι επιστήμονες εξηγούν επίσης ότι οι επιπτώσεις αυτές δεν είναι παροδικές, αφού σύμφωνα με τον Έρικ Σέτλερ, έναν από τους συντάκτες της έκθεσης, το πλαστικό «έχει πολύ μεγάλη διάρκεια ζωής, όχι σαν ένα κομμάτι ξύλου ή ένα φτερό που διαλύεται με την πάροδο των μηνών και εξαφανίζεται. Το πλαστικό επιμένει για χρόνια, ίσως και δεκαετίες.»
www.naftemporiki.gr