ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΤΟΥΣ

¨...Η θέση και η ταχύτητα ενός μικροσκοπικού σωματιδίου δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα γνωστές με απόλυτη ακρίβεια....Όμως το πραγματικό περιεχόμενο της αρχής της αβεβαιότητας αναδεικνύεται αν την εφαρμόσουμε σε ένα σωματίδιο παγιδευμένο σε μια μικροσκοπική περιοχή, οπότε η θέση του είναι γνωστή με περιθώριο λάθους, δηλαδή απροσδιοριστία, όση και η διάσταση της φυλακής του. Εφόσον η απροσδιοριστία στη θέση του θα είναι πολύ μικρή, η απροσδιοριστία στην ταχύτητά του θα είναι πολύ μεγάλη, οπότε και η ταχύτητά του η ίδια θα είναι μεγάλη κατά μέσο όρο. Οδηγούμαστε έτσι στο εξής εντυπωσιακό- και πολύ βαθύ - συμπέρασμα: όσο πιο μικροσκοπική είναι η φυλακή στην οποία είναι κλεισμένο ένα σωματίδιο, τόσο μεγαλύτερη είναι η ταχύτητά του κατά μέσο όρο, άρα τόσο μεγαλύτερη και η κινητική ενέργεια που υποχρεούται να έχει... Η πιο μικροσκοπική φυλακή που υπάρχει στη φύση είναι ο ατομικός πυρήνας. Τι περιμένουμε λοιπόν να κάνουν οι έγκλειστοί του, δηλαδή τα πρωτόνια και τα νετρόνια που βρίσκονται στο εσωτερικό του; Σύμφωνα με τα παραπάνω, θα έχουν τεράστιες κινητικές ενέργειες ακριβώς επειδή είναι παγιδευμένα σε μια τόσο μικροσκοπική περιοχή. Ο πυρήνας είναι γίγαντας ενέργειας ακριβώς επειδή είναι νάνος μεγέθους...¨
¨ Το φάντασμα της όπερας¨, Στέφανος Τραχανάς, καθηγητής Φυσικού Τμήματος Παν. Κρήτης
Αφιέρωμα στην αρχή της απροσδιοριστίας ή αρχή της αβεβαιότητας του Heisenberg η οποία ανακαλύφθηκε το 1927 και ...κρύβεται πίσω από όλες τις βασικές φυσικές προυποθέσεις που επιτρέπουν στο σύμπαν να φτάσει έως την αυτογνωσία!

Τρίτη 18 Ιουνίου 2013

VIDEO - Νέα προσομοίωση δείχνει τι συμβαίνει στο εσωτερικό μιας μαύρης τρύπας


Χιούστον 
Μια προσομοίωση σε υπερυπολογιστή προσφέρει νέα στοιχεία σχετικά με τις διεργασίες που λαμβάνουν χώρα στο εσωτερικό μιας μαύρης τρύπας. Η προσομοίωση δείχνει πώς η ύλη που εισέρχεται σε μια μελανή οπή εκπέμπει φως αποκαλύπτοντας παράλληλα τον τρόπο με τον οποίον λειτουργεί ένα μέρος του μηχανισμού των πιο μυστηριωδών αντικειμένων στο Σύμπαν.  Την προσομοίωση πραγματοποίησαν επιστήμονες της NASA οι οποίοι τη σχεδίασαν χρησιμοποιώντας ως μοντέλο μια μικρή μελανή οπή με μάζα παρόμοια με αυτή ενός άστρου σαν τον Ηλιο. Οι ειδικοί γνώριζαν ότι από τις μελανές οπές εκπέμπονται δύο είδη ακτίνων Χ αλλά δεν είχαν στοιχεία για το πώς παράγονται...
Το ένα εξ αυτών είναι οι λεγόμενες μαλακές ακτίνες Χ, ακτινοβολία χαμηλής ενέργειας. Όπως έδειξε η προσομοίωση, οι μαλακές ακτίνες Χ παράγονται από αέρια που εισέρχονται στη μελανή οπή και σχηματοποιούνται σε έναν επίπεδο δίσκο ο οποίος κινείται προς το κέντρο της. Ο δίσκος των αερίων κινούμενος στο εσωτερικό της μελανής οπής αναπτύσσει θερμοκρασίες που φτάνουν τους 12 εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου.
Οι μελανές οπές εκπέμπουν επίσης τις λεγόμενες σκληρές ακτίνες Χ, ακτινοβολία δεκάδες ή και εκατοντάδες φορές υψηλότερης ενέργειας από εκείνη των μαλακών ακτίνων Χ. Η προσομοίωση έδειξε ότι η πυκνότητα, η ταχύτητα και η θερμοκρασία των αερίων που έχουν πέσει μέσα σε μια μελανή οπή αυξάνονται από τα μαγνητικά πεδία που δημιουργούνται στον επίπεδο δίσκο. Οι μαγνητικές πιέσεις στον δίσκο δημιουργούν επάνω από αυτόν ένα στέμμα, στο οποίο παράγονται τελικά οι σκληρές ακτίνες Χ. 



«Η έρευνά μας ακολουθεί τα ίχνη πολύπλοκων διεργασιών που λαμβάνουν χώρα στο... κατώφλι μιας μαύρης τρύπας. Εκεί υπάρχουν καυτά αέρια μέσα στα οποία δημιουργούνται μαγνητικά πεδία που στροβιλίζονται, παρουσία σωματιδίων που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Όλα αυτά συνθέτουν ένα από τα πιο ακραία περιβάλλοντα στο Σύμπαν» αναφέρει ο Τζέρεμι Σκνίτμαν, αστροφυσικός του Κέντρου Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA που είναι και ο επικεφαλής της έρευνας. Η μελέτη έγινε με τη χρήση του υπερυπολογιστή Ranger που βρίσκεται στο Πανεπιστήμιο του Τέξας και δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal». 
www.tovima.gr