ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΤΟΥΣ

¨...Η θέση και η ταχύτητα ενός μικροσκοπικού σωματιδίου δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα γνωστές με απόλυτη ακρίβεια....Όμως το πραγματικό περιεχόμενο της αρχής της αβεβαιότητας αναδεικνύεται αν την εφαρμόσουμε σε ένα σωματίδιο παγιδευμένο σε μια μικροσκοπική περιοχή, οπότε η θέση του είναι γνωστή με περιθώριο λάθους, δηλαδή απροσδιοριστία, όση και η διάσταση της φυλακής του. Εφόσον η απροσδιοριστία στη θέση του θα είναι πολύ μικρή, η απροσδιοριστία στην ταχύτητά του θα είναι πολύ μεγάλη, οπότε και η ταχύτητά του η ίδια θα είναι μεγάλη κατά μέσο όρο. Οδηγούμαστε έτσι στο εξής εντυπωσιακό- και πολύ βαθύ - συμπέρασμα: όσο πιο μικροσκοπική είναι η φυλακή στην οποία είναι κλεισμένο ένα σωματίδιο, τόσο μεγαλύτερη είναι η ταχύτητά του κατά μέσο όρο, άρα τόσο μεγαλύτερη και η κινητική ενέργεια που υποχρεούται να έχει... Η πιο μικροσκοπική φυλακή που υπάρχει στη φύση είναι ο ατομικός πυρήνας. Τι περιμένουμε λοιπόν να κάνουν οι έγκλειστοί του, δηλαδή τα πρωτόνια και τα νετρόνια που βρίσκονται στο εσωτερικό του; Σύμφωνα με τα παραπάνω, θα έχουν τεράστιες κινητικές ενέργειες ακριβώς επειδή είναι παγιδευμένα σε μια τόσο μικροσκοπική περιοχή. Ο πυρήνας είναι γίγαντας ενέργειας ακριβώς επειδή είναι νάνος μεγέθους...¨
¨ Το φάντασμα της όπερας¨, Στέφανος Τραχανάς, καθηγητής Φυσικού Τμήματος Παν. Κρήτης
Αφιέρωμα στην αρχή της απροσδιοριστίας ή αρχή της αβεβαιότητας του Heisenberg η οποία ανακαλύφθηκε το 1927 και ...κρύβεται πίσω από όλες τις βασικές φυσικές προυποθέσεις που επιτρέπουν στο σύμπαν να φτάσει έως την αυτογνωσία!

Πέμπτη 24 Μαΐου 2012

Υπέρλαμπρο μυστηριώδες νεφέλωμα

Μια καταπληκτική εικόνα ενός μυστηριώδους νεφελώματος κατέγραψε το τηλεσκόπιο Gemini που βρίσκεται στη Χαβάη. Το νεφέλωμα Sharpless 2-71 βρίσκεται στον αστερισμό του Αετού σε απόσταση 3,260 ετών φωτός από τη Γη και ανήκει στην κατηγορία των πλανητικών νεφελωμάτων. Παρά το όνομα τους αυτά τα πλανητικά νεφελώματα δεν σχετίζονται με πλανήτες. Δημιουργούνται όταν ένα άστρο όπως ο Ηλιος μπαίνει στην τελική φάση της ζωής του με τα «καύσιμα» του (κυρίως το υδρογόνο) να εξαντλούνται. Οταν συμβαίνει αυτό τα εξωτερικά στρώματα του άστρου διαστέλλονται και η θερμοκρασία τους πέφτει δραστικά δημιουργώντας ένα τεράστιο νέφος σκόνης και αερίων. Η ακτινοβολία που εκπέμπεται από το άστρο ιονίζει το νεφέλωμα κάνοντας το να λάμπει...
Το Sharpless 2-71
Το Sharpless 2-71 είχε εντοπιστεί πριν από μερικές δεκαετίες και οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι ήταν προϊόν ενός λαμπρού άστρου το οποιο έχει μπει στη φάση της κατάρρευσης και στην φωτογραφία εικονίζεται στο κέντρο της. Ομως νέες παρατηρήσεις οδηγούν στην εκτίμηση ότι δημιουργός του νεφελώματος δεν είναι αυτό το λαμπρό άστρο αφού η ακτινοβολία που εκπέμπει δεν είναι τόσο ισχυρή ώστε να το ιονίζει και να το κάνει να λάμπει τόσο έντονα. Ομάδα ειδικών του Πανεπιστημίου Macquarie στο Σίδνει υποστηρίζει ότι «πατέρας» του Sharpless 2-71 είναι ένα άλλο άστρο, το οποίο είναι λιγότερο λαμπρό και εκπέμπει ένα γαλάζιο φως.

«Η χαοτική μορφολογία του Sharpless 2-71 δείχνει ότι είναι προϊόν μιας εξαιρετικά περίπλοκης κοσμικής διεργασίας» αναφέρει ο Λουίς Μιράντα, του Ινστιτούτου Αστροφυσικής της Ανδαλουσίας στην Ισπανία ο οποίος δεν ήταν μέλος της ερευνητικής ομάδας αλλά έχει μελετήσει διεξοδικά το συγκεκριμένο νεφέλωμα.
www.tovima.gr