ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΤΟΥΣ

¨...Η θέση και η ταχύτητα ενός μικροσκοπικού σωματιδίου δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα γνωστές με απόλυτη ακρίβεια....Όμως το πραγματικό περιεχόμενο της αρχής της αβεβαιότητας αναδεικνύεται αν την εφαρμόσουμε σε ένα σωματίδιο παγιδευμένο σε μια μικροσκοπική περιοχή, οπότε η θέση του είναι γνωστή με περιθώριο λάθους, δηλαδή απροσδιοριστία, όση και η διάσταση της φυλακής του. Εφόσον η απροσδιοριστία στη θέση του θα είναι πολύ μικρή, η απροσδιοριστία στην ταχύτητά του θα είναι πολύ μεγάλη, οπότε και η ταχύτητά του η ίδια θα είναι μεγάλη κατά μέσο όρο. Οδηγούμαστε έτσι στο εξής εντυπωσιακό- και πολύ βαθύ - συμπέρασμα: όσο πιο μικροσκοπική είναι η φυλακή στην οποία είναι κλεισμένο ένα σωματίδιο, τόσο μεγαλύτερη είναι η ταχύτητά του κατά μέσο όρο, άρα τόσο μεγαλύτερη και η κινητική ενέργεια που υποχρεούται να έχει... Η πιο μικροσκοπική φυλακή που υπάρχει στη φύση είναι ο ατομικός πυρήνας. Τι περιμένουμε λοιπόν να κάνουν οι έγκλειστοί του, δηλαδή τα πρωτόνια και τα νετρόνια που βρίσκονται στο εσωτερικό του; Σύμφωνα με τα παραπάνω, θα έχουν τεράστιες κινητικές ενέργειες ακριβώς επειδή είναι παγιδευμένα σε μια τόσο μικροσκοπική περιοχή. Ο πυρήνας είναι γίγαντας ενέργειας ακριβώς επειδή είναι νάνος μεγέθους...¨
¨ Το φάντασμα της όπερας¨, Στέφανος Τραχανάς, καθηγητής Φυσικού Τμήματος Παν. Κρήτης
Αφιέρωμα στην αρχή της απροσδιοριστίας ή αρχή της αβεβαιότητας του Heisenberg η οποία ανακαλύφθηκε το 1927 και ...κρύβεται πίσω από όλες τις βασικές φυσικές προυποθέσεις που επιτρέπουν στο σύμπαν να φτάσει έως την αυτογνωσία!

Κυριακή 10 Ιουλίου 2011

Πρώτη Πρωτοχρονιά στον πλανήτη Ποσειδώνα από την ανακάλυψή του το 1846

Ουάσινγκτον
Ένας από τους πιο μυστηριώδεις γείτονες της Γης, ο γαλάζιος Ποσειδώνας, ολοκληρώνει την επόμενη εβδομάδα την πρώτη του περιφορά γύρω από τον Ήλιο από τότε που ανακαλύφθηκε το 1846.

Σε αυτό τον μακρινό, αέριο κόσμο, ένα έτος διαρκεί 164,79 γήινα χρόνια.

Σε μια ενδιαφέρουσα σύμπτωση...

λίγο πριν από την εξωγήινη πρωτοχρονιά, οι αστρονόμοι κατάφεραν για πρώτη φορά να υπολογίσουν και το πόσο διαρκεί η ημέρα του πλανήτη: 15 ώρες, 57 λεπτά και 59 δευτερόλεπτα.

Η εκτίμηση δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Icarus από την ομάδα του Έριλ Καρκόσκα στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα στο Τούσον.

Ο προσδιορισμός της ταχύτητας περιστροφής είναι εύκολη υπόθεση στους βραχώδεις πλανήτες όπως η Γη ή ο Άρης: οι επιστήμονες μπορούν να παρακολουθούν τη μετακίνηση βουνών ή άλλων χαρακτηριστικών της επιφάνειας σε δορυφορικές φωτογραφίες ή εικόνες ραντάρ.

Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει στον Ποσειδώνα, ο οποίος αποτελείται σχεδόν αποκλειστικά από αέρια και δεν έχει ορατή επιφάνεια.

Ο Δρ Καρκόσκα κατάφερε τελικά να ξεπεράσει το πρόβλημα. Αφού εξέτασε εκατοντάδες εικόνες  που μετέδωσε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, ο ερευνητής εντόπισε δύο διαταραχές στα νέφη του πλανήτη -μία κοντά στο βόρειο πόλο και μία κοντά στο νότιο- οι οποίες δείχνουν να παραμένουν διαρκώς πάνω από τα ίδια σημεία της επιφάνειας.

Παρακολουθώντας τις μετακινήσεις αυτών των δύο σχηματισμών, ο Καρκόσκα κατάφερε να υπολογίσει την περίοδο περιφοράς με ακρίβεια 0,0002 γήινων ωρών.

Και ο υπολογισμός της ταχύτητας περιφοράς θα μπορούσε τώρα να αποκαλύψει νέα στοιχεία για την εσωτερική δομή αυτού του παράξενου κόσμου.

Ο Δρ Καρκόσκα θα προσπαθήσει τώρα να διερευνήσει ποιος είναι ο μηχανισμός που γεννά αυτά τα σταθερά χαρακτηριστικά στα πολικά νέφη του Ποσειδώνα.

Προς το παρόν, ο ερευνητής εικάζει ότι οι σχηματισμοί προκαλούνται από ένα «θερμό σημείο» στον στέρεο πυρήνα του πλανήτη.
Newsroom ΔΟΛ