Για κακή του τύχη είναι πεντανόστιμος. Και γι' αυτό κινδυνεύει πια με εξαφάνιση καθώς είναι αγαπημένος στόχος επαγγελματιών και ερασιτεχνών ψαράδων. Κρύβεται ο καημένος στο θαλάμι του, απλώνεται και φουσκώνει όταν χτυπηθεί από ψαροντούφεκο για να σφηνώσει στα βράχια, αλλά...
δεν τα καταφέρνει να σωθεί. Ως αποτέλεσμα, ένα ψάρι που κολυμπάει στα νερά της Μεσογείου από την αρχαιότητα γίνεται πια όλο και πιο σπάνιο.
Ο ροφός προτιμά να τρώει μικρότερα ψάρια και χταπόδια. Και ενώ είναι μοναχικός, συχνά - λένε οι ψαροντουφεκάδες - στο θαλάμι του φιλοξενεί και άλλα ψάρια. Κάτι επικίνδυνο γι' αυτόν καθώς έτσι τον εντοπίζουν όσοι τον ψάχνουν αφού πολλές φορές η παρουσία ενός σικυού ή ενός σαργού σε ένα θαλάμι μπορεί να αποκαλύψει και την ύπαρξη του ροφού.
Αλλο περίεργο χαρακτηριστικό του ροφού είναι ότι αρχίζει τη ζωή του ως θηλυκό, αλλά όσο μεγαλώνει και βαραίνει αλλάζει και γίνεται αρσενικό - πάνω από 10 κιλά δεν υπάρχει θηλυκός ροφός. Ο Ορφός, όπως αναφέρεται στον Αριστοτέλη, συγγενεύει με την πέρκα και την εξίσου νόστιμη στήρα. Στις ελληνικές θάλασσες, δεν ξεπερνά το ένα μέτρο σε μήκος και αν τη γλιτώσει από παραγάδια, ψαροντούφεκα και λοιπά, μπορεί να ζήσει και 50 χρόνια. Το γένος του κρατάει το ελληνικής καταγωγής όνομά του, epinephelus, επινέφελος δηλαδή, ίσως γιατί στο σώμα του έχει κηλίδες σαν συννεφάκια.
Διατροφική αξία
Στην πυραμίδα της μεσογειακής διατροφής τα ψάρια βρίσκονται στη μέση, δηλαδή προτείνεται να καταναλώνονται τρεις φορές την εβδομάδα. Πλούσια σε βιταμίνες, φώσφορο, ασβέστιο και Ω3, είναι ό,τι καλύτερο για τον οργανισμό καθώς μας δίνουν και πολύ καλής ποιότητας πρωτεΐνη.
ΠΗΓΗ www.tanea.gr
stamo2.tripod.com
