ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΤΟΥΣ

¨...Η θέση και η ταχύτητα ενός μικροσκοπικού σωματιδίου δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα γνωστές με απόλυτη ακρίβεια....Όμως το πραγματικό περιεχόμενο της αρχής της αβεβαιότητας αναδεικνύεται αν την εφαρμόσουμε σε ένα σωματίδιο παγιδευμένο σε μια μικροσκοπική περιοχή, οπότε η θέση του είναι γνωστή με περιθώριο λάθους, δηλαδή απροσδιοριστία, όση και η διάσταση της φυλακής του. Εφόσον η απροσδιοριστία στη θέση του θα είναι πολύ μικρή, η απροσδιοριστία στην ταχύτητά του θα είναι πολύ μεγάλη, οπότε και η ταχύτητά του η ίδια θα είναι μεγάλη κατά μέσο όρο. Οδηγούμαστε έτσι στο εξής εντυπωσιακό- και πολύ βαθύ - συμπέρασμα: όσο πιο μικροσκοπική είναι η φυλακή στην οποία είναι κλεισμένο ένα σωματίδιο, τόσο μεγαλύτερη είναι η ταχύτητά του κατά μέσο όρο, άρα τόσο μεγαλύτερη και η κινητική ενέργεια που υποχρεούται να έχει... Η πιο μικροσκοπική φυλακή που υπάρχει στη φύση είναι ο ατομικός πυρήνας. Τι περιμένουμε λοιπόν να κάνουν οι έγκλειστοί του, δηλαδή τα πρωτόνια και τα νετρόνια που βρίσκονται στο εσωτερικό του; Σύμφωνα με τα παραπάνω, θα έχουν τεράστιες κινητικές ενέργειες ακριβώς επειδή είναι παγιδευμένα σε μια τόσο μικροσκοπική περιοχή. Ο πυρήνας είναι γίγαντας ενέργειας ακριβώς επειδή είναι νάνος μεγέθους...¨
¨ Το φάντασμα της όπερας¨, Στέφανος Τραχανάς, καθηγητής Φυσικού Τμήματος Παν. Κρήτης
Αφιέρωμα στην αρχή της απροσδιοριστίας ή αρχή της αβεβαιότητας του Heisenberg η οποία ανακαλύφθηκε το 1927 και ...κρύβεται πίσω από όλες τις βασικές φυσικές προυποθέσεις που επιτρέπουν στο σύμπαν να φτάσει έως την αυτογνωσία!

Τρίτη 12 Ιουλίου 2011

Η Γη «παχαίνει»

Ουάσινγκτον
Η περίμετρός της στον Ισημερινό αυξάνεται εξ αιτίας της υπερθέρμανσης.Ο πλανήτης μας αντιμετωπίζει πρόβλημα με τη σιλουέτα του αποκτώντας «σωσίβιο» και σε αυτό δεν φταίει η προχωρημένη ηλικία του. Αντιθέτως, οι επιστήμονες ρίχνουν το βάρος στην υπερθέρμανσή του.
Σύμφωνα με νέα μελέτη αμερικανών ερευνητών τα τελευταία χρόνια η περίμετρός του έχει αρχίσει να αυξάνεται στον Ισημερινό και η αιτία...
φαίνεται να είναι το λιώσιμο των πάγων στους πόλους του. 
Το γεγονός έρχεται, όπως τονίζουν, να ανατρέψει τη μακρά πορεία προς το «αδυνάτισμα» που φαινόταν να ακολουθεί η Γη παρουσιάζοντας σταθερή μείωση της «διόγκωσης» του Ισημερινού της εδώ και χιλιετίες.
Σφαίρα, αλλά όχι τέλεια
Το ότι η Γη δεν αποτελεί μια τέλεια σφαίρα είναι γνωστό: είναι περισσότερο διογκωμένη στη «μέση» της, στον Ισημερινό, και πιο «συμπιεσμένη» στους πόλους. Η διαφορά αυτή, όπως επισημαίνουν οι ειδικοί, δεν οφείλεται μόνο στις δυνάμεις που ασκούνται εξ αιτίας της περιστροφής της.
«Κατά την Περίοδο των Παγετώνων όλοι αυτοί οι πάγοι που κάθησαν επάνω της συμπίεζαν τη Γη και αυτή «βούλιαζε» από κάτω τους» εξηγεί ο Τζον Γουάρ, γεωφυσικός του Πανεπιστημίου του Κολοράντο και ένας εκ των συγγραφέων της μελέτης η οποία θα δημοσιευτεί σύντομα στην επιστημονική επιθεώρηση «Geophysical Research Letters».
Η πίεση από το υπερβολικό βάρος των πάγων στις ψυχρότερες περιοχές έκανε επίσης, όπως συμπληρώνει, τον σχετικά μαλακό μανδύα της Γης να «πεταχτεί» προς τα έξω στις θερμότερες περιοχές, δημιουργώντας το εξόγκωμα στον Ισημερινό.
Τέρμα στο «αδυνάτισμα»
Μετά το λιώσιμο των πάγων όμως _ η Περίοδος των Παγετώνων άρχισε πριν από περίπου 2,5 εκατομμύρια χρόνια και τελείωσε πριν από 11.700 χρόνια _ οι αναλογίες του πλανήτη άρχισαν να ξαναβρίσκουν τη φόρμα τους. Οι πόλοι άρχισαν να «ανεβαίνουν» και το εξόγκωμα του Ισημερινού άρχισε να «συμμαζεύεται»: από τότε που οι επιστήμονες είναι σε θέση να μετρούν την περίμετρο της διόγκωσης στον Ισημερινό της Γης αυτή παρουσίαζε σταθερή μείωση της τάξης των 7 χιλιοστών ανά δεκαετία.
Το «σουλούπωμα» αυτό φαίνεται όμως να παίρνει τέλος. Σύμφωνα με τη νέα μελέτη, η οποία βασίστηκε στα δεδομένα του προγράμματος GRACE (Gravity Recovery and Climate Experiment), από τη δεκαετία του 1990 η τάση αυτή άρχισε να επιβραδύνεται και αυτή τη στιγμή εμφανίζεται να έχει σταματήσει.
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Κολοράντο υπολόγισαν μάλιστα ότι η περίμετρος του Ισημερινού έχει αρχίσει και πάλι να διογκώνεται με ρυθμό που αντιστοιχεί σε αύξηση 7 χιλιοστών τη δεκαετία _ όση δηλαδή ήταν η μείωση που παρατηρείτο την τελευταία χιλιετία.
Ενοχη η υπερθέρμανση
Η αιτία γι’ αυτό, σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι το λιώσιμο των πάγων από την υπερθέρμανση του πλανήτη. «Φαίνεται ότι η Γροιλανδία και η Ανταρκτική χάνουν μάζα» εξηγεί ο δρ Γουάρ. Ο κ. Γουάρ και ο συνεργάτης του Στιβ Νέρεμ υπολογίζουν ότι οι δυο περιοχές χάνουν συνολικά 382 δισ. τόνους πάγου τον χρόνο.
Οι πάγοι λιώνουν διοχετεύοντας νερό στους ωκεανούς. Αυτό ωθείται από τις δυνάμεις που δημιουργούνται από την περιστροφή της Γης προς τον Ισημερινό, ενισχύοντας και πάλι τη διόγκωση και ανατρέποντας την πορεία προς τις πιο «τέλειες» αναλογίες στην οποία είχε μπει ο πλανήτης μας εδώ και χιλιετίες.
Βέβαια το λιώσιμο των πάγων σημαίνει επίσης ότι οι πόλοι «ξαλαφρώνουν» από το βάρος που τους πίεζε ως τώρα και μπορούν να ανέβουν λίγο περισσότερο. Αυτή η προσαρμογή όμως, σημειώνουν οι ερευνητές, θα αρχίσει να γίνεται αισθητή ύστερα από αρκετές χιλιάδες χρόνια.
ΠΗΓΗ www.tovima.gr